چگونه می توانم بنده واقعی خداوند باشم؟

خصوصیات بنده واقعی خدای تبارک و تعالی:
1- شناخت خدا: امام رضا(ع) می‏فرمایند: «اول عباده الله معرفته...؛ اولین مرتبه عبادت خدا معرفت و شناخت خدا می‏باشد» بنابراین یک بنده واقعی اول باید شناخت خدا پیدا کند. (برای آگاهی بیشتر ر.ک: توحید، استاد مطهری.)
2- ایمان به خدا: از شناخت بالاتر و با ارزش‏تر ایمان به خدا می‏باشد امام علی(ع) می‏فرمایند: «الایمان شجره اصلها الیقین... ؛ایمان درختی است که ریشه آن یقین است». پس بر حسب این روایت ریشه ایمان همان یقین قلبی است نه صرف اعتقاد و شناختی که در معرض رد واثبات است و در روایتی دیگر امام رضا(ع) می‏فرمایند: «لا عباده الا بیقین؛ عبادتی نیست مگر با یقین». پس اصل شجره ایمان یقین است و یقین قوام بخش عبادت واقعی است در نتیجه ایمان به خدا عبادت واقعی را محقق می‏سازد بنابراین بنده واقعی خدا باید علاوه بر شناخت خداایمان به خدا هم داشته باشد این نکته قابل ذکر است که مهمترین چیزی که ایمان را در قلب پا برجا و مستحکم می‏کند ورع است که در کلام امام صادق(ع) آمده: «سئل الصادق(ع) ما الذی یثبت الایمان» قال: الذی یثبته فیه الورع والذی یخرجه منه الطمع؛ از حضرت سؤال شد چه چیزی ایمان را در قلب تثبیت می‏کند؟ فرموند: چیزی که ایمان را در قلب تثبیت می‏کند ورع (اجتناب از معاصی و شبهات حرام) می‏باشد و چیزی که ایمان را از قلب خارج می‏کند طمع (نسبت به گناهان و انجام معاصی) می‏باشد».
3- شناخت دستورات خدا: شناخت دستورات خدا بعد از شناخت و ایمان به خدا شناخت فرستادگان الهی را نیز می‏طلبد زیرا اول باید آنها را بشناسیم تا بعد به رسالت آنها پی ببریم و در زمان غیبت امام معصوم(ع) به شأن و رسالت علما و فقهای عظام واقف گردیم که در این باب ازجهت نظری و بحث‏های کلامی و اعتقادی باید به بحث نبوت و امامت رجوع کرد ولی از جهت صرف شناخت دستورات عملی کافی است که به رساله‏های عملیه مجتهدین کرام رجوع شود بنابراین بارجوع به رساله می‏توان واجب و حرام الهی را شناخت تا این ویژگی دیگر بنده واقعیخدا تحقق یابد.
4- ترجیح دستورات خدا: دستورات خدا را باید بر دستورات نفس شیطان و هر چیز دیگری در عمل ترجیح داد امام سجاد(ع) می‏فرمایند: «من عمل بما افترض الله علیه فهو من اعبد الناس»؛ هر کس به آنچه خدا بر او واجب کرده عمل کند از عابدترین مردم می‏باشد».
امام علی(ع) می‏فرمایند: «لا عباده کاداء الفرائض»؛ هیچ عبادتی مثل انجام واجبات نیست». بنابراین انجام واجبات و ترک محرمات بر هر چیزی ترجیح دارد و نشانه دیگری از بندگی واقعی خدا می‏باشد.
5- استقامت در بندگی: بندگی خدا مادام العمری و همیشگی است خداوند تبارک و تعالی به پیامبر اکرم(ص) در قرآن چنین خطاب می‏کند: «فاعبده واصطر لعبادته...؛ او را عبادت کن و در راه پرستش او شکیبا باش». (مریم، آیه 65).
خستگی و عبادت و بندگی مقطعی از ساحت بنده واقعی خدا بدور است حضرت علی(ع) می‏فرمایند: «دوام العباده برهان الظفر بالسعاده؛ عبادت دوام دار و همیشگی دلیل قاطع ظفر و دستیابی به سعادت و خوشبختی است» (الغرر والدرر، باب العباده، ص 24 و 318).
این نکته درخور یادآوری است که مراد از عبادت فقط نماز و روزه نیست بلکه یعنی طاعت و فرمانبرداری از دستورات خدا که در مرحله اول فعل و انجام واجبات و ترک محرمات است زیرا مولا علی(ع) می‏فرمایند: «غایه العباده الطاعه؛ نهایت عبادت طاعت است». (همان، 30). بنابراین بندگی و سرسپردگی دائم نسبت به خدای تعالی از ویژگی‏های مهم بنده واقعی خدا می‏باشد.
6- بندگی با آزادگی: بنده واقعی خدا باید به حدی برسد که فقط لذت و محبت و عشق او را به بندگی وادارد از شوق بهشت و ترس جهنم آزاد باشد.
امام صادق(ع) می‏فرمایند: «ان العباد ثلاثه: قوم عبدوا الله عزوجل خوفافتلک عباده العبید و قوم عبدوالله تبارک و تعالی طلب الثواب فتلک عباده الاجراء و قوم عبدوا الله عز و جل حبا له فتلک عباده الاحرار و هی افضل العباده؛ بندگان سه گونه‏اند:
1- گروهی از روی ترس (از جهنم و عذاب الهی) خدای عز وجل را عبادت می‏کنند که این عبادت از آن بردگان می‏باشد.
2- گروهی با دل‏خواهان ثواب (و دریافت پاداش و بهشت) خدای تبارک و تعالی را عبادت می‏کنند که این عبادت ازآن مزدبگیران می‏باشد.
3- گروهی به خاطر حب وعشق (حق‏تعالی) خدای عزوجل را عبادت می‏کنند که این عبادت، بهره آزادگان (و وارستگان از بند غیرعشق) می‏باشد و همین عبادت هم برترین عبادت‏ها می‏باشد». (میزان‏الحکمه، ج 6، ص 17، روایت 11346).
تذکر: وصول به این قسم اخیر عبادت، سال‏های دراز و پیاپی را می‏طلبد البته اگر انسان استقامت در بندگی داشته باشد به مرور زمان شمه‏ای از آن حال را در خود می‏یابد. در این قسم اخیر نه تنها عبادت از ریا و عجب خالص است بلکه از ترس جهنم و اراده ثواب هم خالص است آزاد از هر قید غیرخدایی است.
7- چشم به کرم خدا نه عمل خود داشتن: بنده واقعی خدا همیشه خود را مقصر می‏بیند و عمل خود را به هیچ می‏انگارد برای عمل خود قدری قائل نیست و پیوسته چشم به کرم کریم دوخته نه از غرور عمل باد در پوست انداخته امام صادق(ع) می‏فرمایند: «علیک بالجدولا تخرجن نفسک من حد التقصیر فی عباده الله تعالی و طاعته، فان الله تعالی لایعبد حق عبادته؛ بر تو باد کوشیدن (و جد و جهد در عبادت) و نفس تو از حد تقصیر در عبادت و طاعت خدای تعالی خارج نشود (و خویش را مقصر بداند) زیرا خداوند تعالی آن گونه که شایسته پرستش است عبادت نمی‏شود». (همان، ص 25، روایت 11407).
اینها پاره‏ای از خصوصیات مهم بنده واقعی خدا می‏باشد که فقط با عمل دقیق به آن می‏توان بنده واقعی حضرت دوست شد.

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:25 عصر | نظرات دیگران()